Je wil echt dagelijks journalen, maar dan zit je ‘s avonds op de bank en heb je het weer niet gedaan. Het lukt gewoon niet om het echt dagelijks vol te houden. Als je je dan toch van de bank trekt om het toe doen kom je er ook niet echt lekker in. Het voelt als een to-do die nog even snel afgetikt moet worden voor je naar bed gaat.

Terwijl iedereen het altijd heeft over alle voordelen van journalen. Dat was waarom je naar de winkel ging voor dat mooie boekje. Maar of je durft er niet aan te beginnen (wat als je een ‘fout’ maakt in je nieuwe mooie boekje!) of je hebt het een paar keer geprobeerd en je komt niet verder tot dagboekpagina’s en een to-do lijstje… is dit het nou waar iedereen zo lyrisch over is?

Ondertussen merk je dat je piekergedachten meer worden en kan je je hoofd niet uitzetten. Zelfs als je op de bank zit met een boek of een goed gesprek met een vriend of vriendin blijft je hoofd overuren draaien. Je kan geen helderheid vinden bij jezelf. Wat wil je nou echt? Vind je je werk nog wel leuk? Of is het tijd voor een verandering. Bij het minste raak je verdwaald in je eigen gedachten. En dan hebben we het nog niet eens over grote beslissingen nemen. Je kan niet gewoon niet goed voelen wat je nou echt voelt. En bent geneigd om snel te doen waarvan jij denkt dat anderen het willen of fijn vinden.

Hoe heerlijk zou het zijn om door te journalen meer connectie met jezelf te hebben? Om te snappen wat er achter een bepaalde emotie zit? Want ja het is heerlijk om te kunnen schrijven dat iets gewoon even helemaal k*t is. Maar het is nog lekkerder als je snapt waarom dat is.